Życie z Bentleyem, moim pisarskim towarzyszem

Życie z Bentleyem, moim pisarskim towarzyszem

Dla wielu ludzi, a na pewno dla mnie, psy są wielką, niezastąpioną częścią ich życia. Nie dorastałem z psami, ale teraz nie wyobrażam sobie życia bez mojego futrzanego przyjaciela.

Jednak ze względu na krótką długość życia, psy rzadko przeżywają swoich właścicieli. Tak więc, częściej niż nie, ludzie opłakują tych cennych członków swoich rodzin.

Pierwszym momentem, w którym właściciel musi nawet pomyśleć o wartości pieniężnej swojej przyjaźni, jest moment zabrania ukochanego zwierzęcia do weterynarza. Nie jest tak źle z zastrzykami czy hot-spotami. Może stać się problemem, gdy problem jest poważniejszy. W przypadku poważnego urazu, nowotworu lub z możliwością jakiejkolwiek rozszerzonej operacji, stajemy przed weterynarzem z pytaniem: ile pieniędzy jesteś skłonny wydać? Pierwszą reakcją jest zazwyczaj szok i złość. Czujemy się obrażeni, a jedyną akceptowalną odpowiedzią wydaje się być "Żadnych ograniczeń finansowych dla mojego psa!". Potem rzeczywistość daje o sobie znać.

Prawda jest taka, że na leczenie psów, powszechnie uznawanych za naszych najlepszych przyjaciół, można wydać każde pieniądze. Praktycznie każdy rodzaj terapii zatwierdzony, a nawet nie, dla ludzi, może być również stosowany do leczenia psów. Tak więc od pewnego momentu, w zależności od diagnozy, przywiązania do zwierzęcia i szczególnej wrażliwości właściciela, pojawia się wewnętrzne pytanie: jak długo jeszcze? Rzeczywistość sprawdza się i trzeba balansować między sumieniem a książeczką czekową.

Ale powiedzmy, że najgorsze się spełni i ukochane zwierzę umrze. Następuje żałoba, czasami porównywalna tylko do utraty dziecka. I nie przesadzam. Widziałem ludzi i czytałem posty na Facebooku.

Prawdopodobnie najgorszym zaleceniem dla rodziny, która właśnie straciła dziecko, jest ponowne zajście w ciążę. Nic nie zastąpi dziecka, a myślenie o "zastępstwie" jest świętokradztwem.

Ale niektórzy ludzie są bardziej skłonni do nabycia kolejnego psa, czasami wkrótce po utracie poprzedniego. Nie biorą go, aby zastąpić starego. Adoptują go do rodziny, aby wypełnić pustkę w swoim życiu po stracie poprzednika.